Himalayan adventures

Hello,

Het is weer even geleden en het zal waarschijnlijk nog een paar weken duren voor we terug kunnen internetten, want wij zitten op het dak van de wereld en daar is niet veel elentriek. HIHI
Samen met onze sista Catherine komen we net terug van Malari, een oud authentiek dorpje op 3020m hoog, omringd door majestueuze sneeuwpieken, watervallen...waar blijkbaar nog niet veel toeristen zijn geweest. We een prachtige trekking gedaan en zijn op 4000m hoog geweest, omringd door prachtige gekleurde himalayan flowers en heel dramatische uitzichten.
Sebiet vertrekken we naar de valley of flowers. Away from civilasation & we are loving it!
Het gaat dus heel goed met ons en we zien er naar uit om den Damzi en Bertrand te mogen verwelkomen in India:)

IRIE XXXX
Pi&I

ps1:Lieve familie en vrienden, wij zien olle gere!xxx
ps2: Merci voor de berichtjes :)
ps3:Geen zorgen Damzi ge gaat zeker toekomen me u centen en we zien u daar den 26ste MGIA.
Ge kunt misschien om onze harten te verwarmen, een goei muziekske meenemen en om ons droog te houden 2 goei poncho's van den A.S. Als het nog in uwe rugzak past ten minste. O ja, mueslibars zijn echt wel welkom op trekking, want het enige dat ze hier in de bergen eten is rijst me linzen als ontbijt, lunch en avondeten en ik kan u verzekeren dan geeft zo'n mueslibar wel wat extra energie:)
ps4: Anoukske en de Macaronies, keep up positie muzical vibes! Ik stuur u bij gelegenheid(as er dus internet is) nog wel is wat tekstjes door.

City of life, Varanasi

liefste elkeen,

Onze nachttrein naar Varanasi arriveerde s'morgens om 10u en zoals gebruikelijk gingen we op zoek naar een verblijfplaats. Algauw werd het ons duidelijk dat Varanasi absoluut de 'goorste' stad was die we in ons leven hebben gezien. Overal in India lopen er koeien op straat, speken de mensen, pissen de mensen langs de straat neffest de koeien, ligt het vol afval, maar hier werd het ons toch efkes te veel. Hier kakken de mensen zelfs op straat, in de gangesrivier, overal waar het maar uitkomt. Stelt u dees scenario voor bij 45 graden in een stad vol smalle straatjes met vervallen huizen, althans het oude touristische gedeelte van de stad dat we hebben gezien.

Daarenboven is de mentaliteit van de meeste mensen hier al eigenlijk even degoutant.

Daarnaast is er geen enkele stad zo kleur-en geurrijk, fascinerend en doordrongen van de indische cultuur en mystiek.

Er zijn elke ochtend en avond de vaste rituelen aan de ganges waar duizende mensen bijeenkomen. Elke ochtend en avond wordt er gebeden en gebaden, lijken verbrand en babies gezegend, tegelijkertijd doen mensen er de was, wassen ze zichzelf, terwijl 5 meter verder de riolen erin uitmonden.

We zijn 2 keer met een bootje langs de ghats gevaren, bij zonsopgang en zonsondergang, wat een ideale manier is om alles te observeren en absorberen en toch wat afstand te kunnen houden van de chaotische mafketelsmassa. Jullie merken dat we toch wel wat onder den indruk waren. Het was even wennen om na Nepal terug in het land van extremen te zijn. We zijn er dan ook maar 4 dagen verbleven.

De volgende nachttrein bracht ons tot in Lucknow, capital van U.P. Dit viel buiten onze verwachting eigenlijk heel goed mee. Deze stad herbergt vele oude monumenten van de Moslim cultuur, dus na al die tempels eindelijk eens wat andere vormen van architectuur en er was een prachtige botanische tuin waar we het grootste gedeelte van de dag doorbrachten.

Diezelfde dag gingen we de volgende nachttrein nemen naar Utteranchal, de groene bergstaat aan de voet van de Himalaya. Jammer genoeg was onze trein een beetje te laat, wat wel vaker gebeurd in India. Maar om middernacht te horen krijgen dat de vertraging 3 uur duurt, na 3uur, 4uur duurt en dan uiteindelijk 6,5 u, is zo vermoeiend dat het moeilijk is om positief te blijven denken. Dat was dus kort na elkaar, redelijk wat frustratie.

Uiteindelijk aangekomen in de plaats van bestemming, Nainital, dat het vakantieoord bij uitstek blijkt te zijn voor de indische tourist, is onze limiet bijna bereikt. We weten niet of we mensen kennen die het leuk zouden vinden om als enige buitenlander tussen duizenden, overenthousiaste, overcurieuze, geile, ongepretendeerde,onbeleefde indische touristen uwe weg te banen, terwijl ge eigenlijk op huwelijksreis bent.

We snakken naar een beetje groene rust en verse lucht zonder 500 keer per dag onze naam te moeten vertellen, waar we van komen, wat we hier doen, hoelang we reizen, of ze met ons op de foto mogen , of we getrouwd zijn, of we ons handtekening en al onze gegevens willen geven, waarom we reizen, waarmee en hoe zit da me da haar van u, etcetera tralalalala.

We merken dat te veel aandacht krijgen niet meer plezant is. Op zo een momenten kan het gedacht aan thuiskomen binnen 4 maanden eerder verlossend zijn.

Maar ge kent ons he, de eeuwige optimisten, tegelijkertijd kunnen we dat allemaal wel heel goed relativeren en begrijpen, en maken we onnozele liedjes over 'den indische tourist' en lachen we ermee. Het is goed dat we deze emoties ook even kwijt kunnen op deze manier. Dat is een goede therapie en daar gaan we later nog goed om lachen.

De natuur is hier wel heel mooi, er is een groot meer, waar veel te veel pedalobootjes op varen, omringd door steile puntige groene bergen, volggebouwd op zijn indisch (nog erger dan de belgische kust). :)

We hebben besloten om morgen verder te reizen naar Almora, te zien of het ons daar meer aanstaat en zoniet, naar Kausani te gaan. Kausani, een rustig bergdorpje waar er volgens de lonely planet een guesthouse met hobithutjes in het bos is. Hopelijk vinden we daar wat we zoeken en kunnen we er een tijdje bekomen en onze Yoga terug oppikken, de massages en de klankschalentherapie verder oefenen en van de natuur en elkaar genieten. De temperatuur zal alleszins al een pak aangenamer zijn.:)

We houden de moed en den humor erin en groeten jullie met veel liefs en dikke koesen*

Pino en Ingitha*


ps1: Proficiat aan alle nieuwe mamma's en pappa's!!!! Mark en Elke met Nora, Walter en cibelle met Neeka, den Diet en Tinne met Janne en de Rimbert en Catherine met Ferrun en al diegene van wie we het nog niet weten.XXX
ps2: Hipperdepipperhoera voor ons Lieke, de Mark, de Rimbert en diegene die we misschien zijn vergeten.XXX
ps3: Michel en Sewa, veel liefde en geluk en een bom van een trouwfeest!!XXX
ps4: Ola Sorisso, bangelijk om uw berichtje te lezen!! Pensa em vc. Energia boa!
ps5: Ola Cacilda, estamos muio feliz de saber que vc vai viagar para o Brasil. Muita paz, luz e alegria. Da um bejo de nos para a terra brasileira e muita sorte com tudo. Gostamos muito de vc. Vc viva em nossos coracaos. Beijao XXXX
ps6: T. Ilse & nonkel Bob, danku voor jullie berichtje, we vinden het heel heel tof dat jullie blijven volgen en wensen jullie veel power en moed met jullie huis. Vele inspirerende knuffelsX
ps7: Mamma en pappa's, veel kussen en groetjes aan de familie. We zien er al naar uit om terug mee te kunnen gaan zeilen.XXXXXXXXXXXXXXWe missen jullie toch wel.
ps8: Aan alle studenten, veel moed, chance en succes. DOEDAGOE GEWEETVOORWAGETDOE!!!XX
ps9: Damzi brother, we hebben uwe mail gezien en wij zien da helemaal zitten. Als het ons lukt, komen we jullie halen en reserveren we een hotelleke op voorhand en zo snel mogelijk een ticketje naar de bergen met bus of trein. WOEPWOEP! Wat betreft tent en slaapzak, wij hebben geen van beide, maar wij kunnen da nog wel ergens huren, dus pakt maar mee, ge kunt da wel gebruiken. Zie maar of gedermee wilt sleuren of niet. 10 euro per dag perpersoon is een goei minimum om van te leven. Wilt ge graag benjijumpen of raften of safarieen of sherpas huren dan moete wel wa extra rekenen.
ps10: Cath. en Robert, hope u are having a wonderfull experience and a jolly great time as locals would say. Wij gaan richting Kausani op naar de Valley of flowers en Gangotri. May our paths cross soon. Love & light* XXXX Bless
ps11: Brothers and sistas, thinking of U, missing U, enjoy the belgian rainbow, music and summervibes of the monkeytown. Love and magic**

From the hot southern planes of Nepal back 2 Incredible India

Liefste schattebouten,

Na de verse berglucht van de Annapurna zijn we 10 dagen geleden afgedaald naar het zuidelijke Terai om een bezoekje te brengen aan Chitwan National Park, het grootste reservaat van nepal en thuis van een hele hoop wilde beesten en 450 verschillende vogelsoorten. We hebben daar in het dichstbijzijnde dorpje gelogeerd aan de rivier en voor de eerste keer in ons leven nen olifant gewassen en den olifant ons. Dolle pret, tot nu toe zeker een van de hoogtepunten van onze reis!We hebben ook terug nen olifant en jeepsafari gedaan en in den jungle gaan wandelen. Zeer spannend als er ineens 2 volwassen neuzosaurussen achter de boskes te voorschijn komen. We hebben ook reuzekrokkodillen gezien, maar jammer genoeg geen tijgers of beren, wel verse prints, poepoes en geursporen. Bangelijk graaf!

Na ons bezoek aan den jungle zijn we naar een klein tribal dorpke geweest van de Tharu-stam, niet ver van Chitwan. Nani-ram, de kok van een restaurant in Pokhara, waarmee we bevriend geraakte, had ons uitgenodigt bij zijn familie. We hebben 3 dagen doorgebracht in een lemen hutje met de 20 andere familieleden. Het was geweldig! We hebben de kinderen de vogeltjesdans geleerd en mee de eens in de 3-jaar Kali-puja meegedaan. Een festival voor Kali, de godin van de vernietiging. Het was echt een uitzonderlijke belevenis: er werden dieren geofferd en mensen gingen in trance op het ritme van de drums en begonnen uit pure extase als gekken rond te springen. Voor een moment dachten we in Afrika te zitten. De roots. De Tharu-people waren superlief en straalde puur natuur uit. Energia positiva! Ze zagen er ook allemaal zo mooi uit en 10 jaar jonger dan ze zijn.

Na een emotioneel afscheid van de familie en het hele dorp gingen op weg naar de geboorteplaats van Buddha, Lumbini. Het was er nog heter dan in Chitwan, wat ons ritme vertraagde tot vroeg in de ochtend en laat in de namiddag om het 'peace-dorpje' te bezoeken. Verschillende landen hebben er hun nationale buddhistische kloosters en monumenten gebouwd of zijn ermee bezig. Dit tenmidden van een groene oase tussen de eindeloze weidse akkers en velden, Indrukwekkend! Grappig was het te zien dat ook de christenen en moslims zich hier ook willen laten gelden en er nog een paar tempels en monumenten hebben bijgezet. We voelden de grens van India dichterkomen en ondertussen zitten we nu in het grensstadje, Gorakhpur, te wachten op onzen trein naar ......Varanasi, de heilige stad aan de Ganges.

We moeten nu dringend stoppen, want den trein komt zo!

Groeten en veeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel liefs aan alleman en vrouw*

ps1: Voor de familie, we denken aan jullie, missen jullie en zien juliie heeeeeeeeeeeeeel graag!

ps2: Catherine, see you in Varanasi van de week? Tenminste als de Gorkhas ni te moeilijk doen:)

ps3: Damzi , hebben u ne mail gestuurd i.v.m reis India. Al iets van Elisa gehoord? Love ya Brother*

ps4: Ola sistas, goed om te horen dat de reis fantastisch was, kon ook ni anders, we zien al uit naar Andalusia, Ole, ole. LOVE XXXXXX

ps5: groetjes aan het pand van de St. Lambert